Goal! to kolejna gra piłkarska z którą miałem przyjemność spotkać się za czasów świetności „przyjaciółki”. Gra w zasadzie była kontynuatorem serii Kick Off, ale nazwę zmieniono ze względu na prawa autorskie. Nie będę jednak wnikał w takie detale, a przejdę do wprowadzenia Was w świat „Goala”.
      Gra wydana w 1993 roku była poniekąd odpowiedzią na zyskujący coraz to większą popularność Sensible Soccer. Poniekąd, ponieważ gołym okiem możemy dostrzec różnice pomiędzy tymi dwoma tytułami. Już na wstępie czujemy się inaczej. Podczas gdy w pierwszej części Sensible usłyszymy z głośników muzyczkę, to w Goal! mamy totalny spokój i wyciszeni możemy przygotowywać się do rozgrywek. Same rozgrywki nie są jednak już takie spokojna. W Goal! ujrzymy wiele dynamicznych i szybkich akcji. W dodatku mamy możliwość ustawienia szybkości  na 5 różnych poziomach (jest to swego rodzaju poziom trudności), co stwarza dodatkowe wyzwanie. Początkowym graczom proponuję zaczynać od niższych poziomów, gdyż na najwyższym poziomie gra jest naprawdę bardzo szybka. Poza tym, mamy też „właściwy” poziom trudności komputera: Easy, Medium, Hard (łatwy, średni, trudny).  Gra w Goal! dostarcza wiele frajdy ze względu na możliwości jakie twórcy (a właściwie twórca – Dino Dini) przekazali swoim piłkarzom:  uderzenia z przewrotki, loby, wkręcanie z rzutu rożnego itp. Gra się na tyle dobrze, że nie wiadomo kiedy sędzia odgwizduje koniec meczu. Ciekawe możliwości jakie oferuje nam gra to: możliwość wyboru widoku (horyzontalny, wertykalny); zoom in/out (możemy patrzeć na grajków z bliska, lub z daleka); tzw. Radar(pokazuje pozycje naszych piłkarzy; czy też możliwość dostosowania pogody (np.mokre boisko, błotne boisko).  Ponadto, gra dostarcza nam całkiem przydatny edytor składów. Dzięki niemu stworzyłem 3 ligi naszych rodzimych rozgrywek (to było poniekąd chore:) ). Zajęło mi to dużo czasu. Pamiętam, że któregoś dnia siedziałem 24h, a mama donosiła tylko jedzenie, bo chciałem jak najszybciej mieć polską ligę. Oczywiście nie obyło się bez krzyków itp., ale nie dawałem za wygraną. Wstawałem o 5 rano i kontynuowałem:). Po jakimś czasie każdy w moim miasteczku, kto grał w Goal! miał moją wersję polskiej ligi:). Problem polegał tylko na tym, że nie można było ustawiać indywidualnych umiejętności zawodników, ale dobrze zamienione drużyny spisywały się znakomicie. Gra sama w sobie oferuje kilka lig, ale jak mogliście się domyślić nie ma wśród nich ligi polskiej. Na pocieszenie twórcy zostawili nam reprezentację z Koseckim w składzie:). Pod tym względem Goal! i tak wypadał lepiej niż Sensible Soccer (tylko drużyny reprezentacyjne), ale tylko do czasu pojawienia się SWOSa.
     Na zakończenie napiszę, że kiedyś, wspólnie ze znajomym, który również był fanem gier piłkarskich, doszliśmy do wniosku, że gdyby powstała gra z możliwościami rozgrywania samego meczu z Goal! i trybem kariery z Sensible World of Soccer, to powstałaby gra idealna. I kto wie, czy tak by właśnie nie było. Goal! to naprawdę kawał dobrej piłki nożnej. Czy lepszej niż Sensible? To już kwestia gustu. Tak jak na początku napisałem, te gry się różnią, a tryb kariery oraz ilość lig w SWOSie na pewno miały swój udział w tym, że gra zdobyła większą popularność. Niemniej jednak, wszystkim piłkarskim fanom polecam Goal! i życzę czerpania przyjemności ze strzelania goli. Ja czerpałem jej bardzo dużo.
     

Goal!

Grę ściągałem w wersji DOS na stronie

DO POBRANIA: http://www.hotud.org/component/content/ … t/42/21576
[994 KB - gra PC]